برای دقایقی با اهل بیت علیهم السلام

حرام کردن متعه بدعتی آشکار به اعتراف خود عمر

 عمر گفت : متعتان کانتا علی عهد رسول الله و أنا أنهی عنهما

 دو متعه در زمان رسول الله بود که حلال بود من حرام می کنم ؛متعه حج و متعه نساء.دومتعه در زمان پیامبر بود ومن از ان نهی می کنم .متعه حج ومتعه نساء .(۱)

وعلتش واضح است حرام کرد این دو را تا حاجی زنش بهش حرام شود و متعه نساء تا زنا زیاد شود ودشمن امیر المومنین علیه السلام زیاد بشود

 در زمان حال عده ای وهابیی می گویند در زمان خود پیامبر اکرم .ص. متعه حرام بوده و برای این که دروغ این جماعت آشکار شود به روایات زیر توجه بفرمایید:

 در کتاب صحیح مسلم جلد ۱ چاپ دار طیبه صفحه ۶۳۲کتاب النکاح آمده:

روایت است از محمد بن عبدالله بن نمیر الهمدانی ، روایت است از ابی ووکیع و ابن بشر از اسمعیل از قیس گفت شنیدم عبدالله می گوید ( ما با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به جنگ رفتیم و برای ما زنی نبود پس گفتیم  خود ارضایی کنیم پس پیامبر ما را نهی کردند  سپس اجازه دادند به ما که با زن ازدواج کنیم برای مدت کوتاه سپس عبدالله خواند :

( ای کسانیکه ایمان آوردید حرام نکنید آنچه خداوند حلال قرار داده است برای شما و تجاوز نکنید همانا خداوند متجاوزین را دوست ندارد.)(۲)

ترجمه متون مشخص شده : ابو محمد گفت : صیغه ( متعه ) قدیمی نشده است و برای ازدواج است و در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم حلال بود سپس خداوند تعالی نسخه کرد بر زبان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نسخه ای کامل تا روز قیامت ، و تثبیت شد توسط جماعتی از اجداد که اسامی آنها : دختر ابوبکر ، جابربن عبدالله ، ابن مسعود ، ابن عباس ، و معاویه پسر ابوسفیان ، و عمر بن حریث ، و ابوسعیدالخدری ، و سلمة ، و معبد پسران امیه پسر خلف ، و روایت جابربن عبدالله از جمیع صحابه زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم. و زمان ابوبکر ، و عمر تا نزدیکی پایان یافتن خلافت عمر ، اختلاف ایجاد شد در اجازه گرفتن از پسر زبیر. و از عمر بن الخطاب همانا که او انکار کرد متعه را و از تابعین : طاوس و عطاء. و سعیدبن جبیر.

 ولذا فخر رازی نقل کرد: از مولا امیرالمومنین علی (علیه السلام) :لولا نهی عمر عن المتعه  ما زنی الا شقی .(۳)

 اگر عمر متعه را حرام نکرده بود زنا نمی کرد مگر شقی ..

اتفاق شیعه وسنی در تعریف متعه و ازدواج دانستن آن

ابو عمر (بن عبد البر) گفته است که هیچ یک از علمای سلف و گذشته در این اختلاف نداشته اند که متعه ، ازدواجی است که در آن ارث نیست و جدایی در آن با گذشتن مدت و بدون طلاق صورت می گیرد . وابن عطیه گفته است : متعه این است که شخص با زن ازدواج کند و دو شاهد و اذن ولی داشته باشد و تاریخ (برای انتهای عقد) معین کند . و چنین است که ارثی در بین آن دو نباشد و اینکه هر مقداری را که بر آن موافقت نمودند ، (به عنوان مهر زن ) به وی بدهد . پس وقتی که مدت زمان گذشت دیگر مرد راهی بر این زن نخواهد داشت ( دیگر همسر او نیست ) و زن باید عده نگه دارد . زیرا فرزند در متعه به پدر ملحق می شود . پس اگر این زن عده باردار نمی شد (عده نداشت) برای دیگران حلال می شود ( می توانند با وی ازدواج کنند) .تفسیر طبری ج۵ ص ۱۲ سوره نساء  ذیل آیه ۲۴تفسیر قرطبی  ج۵ ص۱۳۲

 برای دیدن مدرکی جالب که خود دختر ابو بکر صیغه می داده اینجا کلیک کنید

——————————

۱)المغنی ابن قدامة ج ۷ ص ۵۲۷٫ و المحلی ابنحزم ج۷ ص ۱۰۷ تفسیر قرطبی ج۲ ص ۱۶۷ و  وکنزالعمال ج ۸ ص ۲۹۳ و البیان و التبیین جاحظ ج ۲ ص ۲۲۳و. . .

۲)سوره مبارکه مائده آیه۸۷

۳)تفسیر رازی ج ۳ ص ۲۰۱

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: