برای دقایقی با اهل بیت علیهم السلام

مدّتی پیش جزوه‌ای منتشر شد که نویسنده‌اش آن را «پیام خدا به رهبران و مردم ایران » نام نهاده بود. نوشتاری در پنجاه و اندی صفحه با این ادّعا که محتوای آن پیام خداست و هر کس نادیده‌اش بگیرد، با سختی و عذاب الهی مواجه خواهد شد. پیامی که بر طبق ادّعای نویسنده‌اش، سرنوشت ابدی خوانندگان بدان بستگی دارد.
مباحث این جزوه بر چند امر جدّی تأکید می‌کرد:
1ـ بت‌پرستی در تار و پود زندگی تمام ایرانیان ـ و البتّه رهبران آنان ـ تنیده شده است.
2ـ هرگونه مددخواهی از غیر ـ از جمله انبیا و اولیا ـ خلاف توحید و معادل شرک است.
3ـ گفتن التماس دعا غلط و مخالف توحید است.
4ـ شفاعت افسانه است.
5ـ سخنان پیامبر و اهل بیت علیهم السلام بی‌ارزش است. تنها باید به قرآن اکتفا کرد.
6ـ ما فقط باید به یکتایی خدا شهادت دهیم. شهادت بر رسالت پیامبر نابه‌جاست.
این جزوه ادّعاهای فراوان و نادرست دیگری هم داشت که ذکر جزئیّات آن باعث طولانی شدن کلام و ملال خاطر خواهد شد.
آن‌چه در ابتدا نظر من را به خود جلب کرد، فراوانی استفاده از آیات قرآن بود. این، اگر چه می‌توانست حُسن این نوشتار باشد، امّا با اندکی دقّت می‌شد، اشتباهات فاحش و فراوان را در ترجمه آیات دید. اشتباهاتی که اگر نویسنده زحمت مراجعه قدر اقلی به ترجمه‌های موجود را به خود می‌داد، دچارش نمی‌شد و متأسّفانه برخی اشتباهات بیش‌تر به سوء استفاده و تحمیل رأی بر آیات قرآن می‌مانست تا به اشتباه.
بر آن شدم که این مجموعه را به صورت موجز پاسخ گویم. در ابتدا ذکر چند نکته ضروری است:
نکته نخست آن‌که نویسنده جزوه مزبور معمولاً تلاش کرده است، با آوردن آیات متعدّد بحث را علمی جلوه دهد. از این رو و بنا به ضرورت، در مواردی مجبور شدم به آیات فراوانی استناد کنم تا نادرستی کلامش معلوم گردد.
دوم: روایات رسول خدا صلی الله علیه وآله و اهل بیت علیهم السلام از جایگاه بلندی برخوردارند و بدون مراجعه به آن‌ها نمی‌توان به محتوای حقیقی و کامل دین دست یافت. با این حال، در طول این مجموعه کمتر از روایات استفاده شد تا نشان داده شود که نوشتار این نویسنده علی‌رغم ادّعایش حتّی با قرآن نیز سازگار نیست. اگر ترس از اطاله کلام نبود، جا داشت که انبوه روایات معتبر به آن اضافه گردد. آری، گاه نویسنده‌ی «پیام خدا» ادّعایی تاریخی یا روایی مطرح کرده است که به تناسب، نادرستی سخنش را از تاریخ یا حدیث نشان داده‌ام.
سوم: این جزوه به فراوانی اشتباهات قابل بحث دارد که برای حفظ حجم بحث از بسیاری از آن صرف نظر شد.
آن‌چه در پیش رو داریم حاوی سلسله مباحثی است در دفاع از منزلت رسول خدا صلی الله علیه وآله، لزوم نگاهداری حرمت ایشان، تبیین جایگاه حدیث، اثبات درستی توسّل و حاجت‌خواهی، دفاع از درست بودن خواندن رسول گرامی صلی الله علیه وآله و اهل بیت‌شان: و اثبات درستی شفاعت. امّا در طلیعه بحث مناسب دیده شد که یکی از اشتباهات فراگیر این جزوه بررسی و در ادامه به نقد برخی سر فصل‌های مهم‌تر پرداخته شود.